Chámome Fernando Lagos. De postos a dicir a verdade, teño as orellas grandes e asà como un pouco cara a adiante. Na clase na que estaba o curso pasado ninguén se rira nunca de min por iso, xa nos coñeciamos desde sempre e se cadra non se fixaran nas miñas orellas, ou poida que lles pareceran normais. O certo é que ninguén pensou que o tamaño das orellas fose motivo de risa.
