"Diario de Crosses Green" supón o regreso de Martín Veiga
á reflexión sobre o tempo e os seus misterios. Esta obra
contén poemas que tenden unha ponte entre esta
e a outra banda do río; que non é só metáfora móbil da vida,
senón que é a vida mesma a acontecer, a se tornar
nitidamente real ante a ollada atenta ao devalo das augas.
Concibido e escrito na súa totalidade en Irlanda,
o autor interrógase neste libro sobre o sentido do lugar
e establece un diálogo aberto cos ecos dunha tradición plural;
mais tamén coas luces e coas sombras do presente
máis visible e inmediato.
