penso que deberÃa, dalgún xeito, dar forma literaria
(non necesaria-mente como novela, senón como algunha sorte de hÃbrido narrativo que polo de agora descoñezo : que me descoñece)
á loita que manteño no meu interior (calado : paralizado : afogado) contra esta a nosa cidade e a ¡súa! (in)cultura en decadencia
(pugna sen acougo, sen satisfaccións, na procura constante de derrubar a falacia da súa hexemonÃa)
algún sistema literario que desenvolva e dea noticia da descuberta que vimos de realizar, e que (na súa, intúo, mÃnima transcendencia social) permita a un número in-determinado de persoas tomar con(s)ciencia da existencia agochada entre nós de creadores coma el, de novos mártires soterrados nas gabias-da-marxinación e nos foxos-do-illamento da vergoña actual por parte desta sociedade do espectáculo e da vulgaridade (que aÃnda por riba se cre expiatoria de todos os crimes perpetrados no pasado)
un texto que sexa:
radiografÃa dunha transición estilÃstica
berro xordo contra un medio que enmudece
restitución dunha vÃtima da historia imperante aÃnda-non-escrita
topoloxÃa dunha vida en travesÃa polo deserto
crónica dunha outredade recoñecida
